Voelt jouw kind zich minder of anders?
Je dochter voelt zich anders omdat ze het lastig vindt om snel keuzes te maken terwijl anderen gelijk lijken te weten wat ze willen.
Je zoon voelt zich anders omdat hij niet van wilde spelletjes houdt en dat nou eenmaal is wat de andere jongens in de klas het liefste doen.
Je dochter voelt zich anders want iedereen lijkt dat lezen vlot onder de knie te krijgen, terwijl zij het als een grote worsteling ervaart.
Dat doet pijn… want op school houden kinderen zich dan vaak wel groot, maar thuis komt die frustratie er uit. Boze buien, dwars gedrag, niet kunnen slapen, piekeren, enz.
Hoe ga je daar als ouder nou mee om?
Vaak zie je twee soorten reacties.
Hij of zij moet weerbaarder worden, dus ik ga op zoek naar een weerbaarheidstraining. Of ik maak m zelf wel wat weerbaarder door te zeggen: Kom op zo erg is het niet, doe maar gewoon mee, zet je er gewoon overheen of we gaan gewoon nog wat harder oefenen.
Wat zielig, ik wil hem of haar tegen deze pijn beschermen (met alle varianten daarop, de juf moet die andere kinderen maar eens flink aanspreken, help ik zit met mijn handen in het haar, ik voel me compleet machteloos als ouder of ik doe hem naar een andere school)
En het kan ook nog eens zomaar zijn dat jij en je partner hier anders over denken. De een heeft de neiging het kind te beschermen en de ander om m juist wat harder te maken.
Wat er gebeurt als je het gevoel hebt minder te zijn of niet goed genoeg…
Sommige kinderen gaan zich terugtrekken, lastige situaties vermijden, verliezen hun zelfvertrouwen of ze gaan zichzelf overschreeuwen.
Sommigen gaan hun eigen behoefte aan de kant schuiven om er maar bij te horen en normaal te zijn. En ja, dan hoor je er misschien wel bij, maar loop je steeds maar op je tenen, weet je soms niet meer wat je voelt of wat je vindt en je zelfvertrouwen is ook al niet al te groot.
Terwijl je eigenlijke behoefte is om te voelen dat je oké bent, goed genoeg. Dat je er ook bij hoort als je ergens anders goed in bent of ergens minder goed in bent.
En om van anderen (mama, papa, opa, oma, de juf, die lieve buurvrouw, je vriendje) te horen dat ze zich ook wel eens zo voelen. En hoe zij daar dan mee om gaan. En dat je dus niet de enige bent.
Dat je het nare gevoel van er niet bij horen en niet goed genoeg zijn niet weg hoeft te stoppen, want dat het een normaal gevoel is dat past bij de situatie.
Voor beide benaderingen is dus wat te zeggen…
Want jouw kind heeft ook de uitdaging om te leren omgaan met dit soort situaties, om niet weg te lopen en zich terug te trekken of zich heel anders voor te doen.
Want hoeveel pijn het ook doet om je kind zo te zien worstelen en hoe groot je neiging ook is om je kind enorm te beschermen… uiteindelijk wil jij straks ook dat hij of zij opgroeit tot iemand die om kan gaan met dit soort lastige gevoelens toch?
Maar dan wel vanuit begrip en erkenning…
Jouw kind mag leren…
Jouw kind mag leren dat het vele eigenschappen en kwaliteiten heeft en dat dit slechts een onderdeeltje is.
Jouw kind mag leren dat iedereen zich op bepaalde vlakken anders of minder voelt (ook al zie je dat vaak niet aan de buitenkant).
Jouw kind mag leren dat het naar voelt om er niet bij te horen en dat het op zo’n moment steun mag zoeken bij een lief vriendinnetje, bij de juf, bij papa, door iets fijns te gaan doen waar hij of zij wel blij van wordt.
Jouw kind mag leren kinderen op te zoeken die van dezelfde dingen houden.
Jouw kind mag leren uit te leggen hoe dingen voor hem of haar werken en wat hij of zij nodig heeft in zo’n situatie. Je anders voelen of minder voelen hebben we namelijk allemaal wel eens.
Hoogsensitieve kinderen voelen zich sneller of vaker anders…
Doordat ze signalen uit hun omgeving beter oppikken en dieper verwerken hebben ze het snel door als ze niet aan een verwachting kunnen voldoen. Die diepgaande verwerking zorgt er voor dat ze na gaan denken over wat anderen hiervan vinden.
Ze verplaatsen zich makkelijk in de ander waardoor het soms een grotere uitdaging kan zijn om grenzen aan te geven of bij zichzelf te blijven.
En ja dan zijn ze in sommige dingen ook nog gewoon anders (doordat ze anders reageren op stressvolle situaties, meer behoefte hebben aan rust of juist actie, doordat ze soms emotioneler kunnen reageren of meer last hebben van bijvoorbeeld lawaai of drukte en doordat ze soms veel sneller en meer signalen uit de omgeving oppikken)…
En ik weet uit ervaring hoe lastig het soms kan zijn om dit als ouder zelf aan te pakken. Want jij staat er zo dichtbij en vindt het zelf ook lastig omdat het je zo raakt…
Dan is een frisse blik, een positief duwtje in de rug en oprechte betrokkenheid soms net wat er nodig is.
Ben je op zoek naar het vergroten van weerbaarheid bij je kind. Maar mag daarbij ook zeker rekening worden gehouden met de gevoelens die daaronder liggen (het goed willen doen, aan verwachtingen willen voldoen, onzekerheid)?
Ik help jullie er graag bij!
Vier! Coaching
06-52300322
info@vier-coaching.nl
