De manier waarop jij informatie verwerkt, gaat bij jou een beetje anders dan bij de grootste groep mensen. Ben jij de enige? Néééééé zeker niet, ongeveer 1 op de 5 mensen verwerkt die informatie op een andere manier.
Jouw brein (je hersenen) verwerkt informatie namelijk op alle manieren anders. Dus wat je opmerkt is anders, hoe je dat vervolgens verwerkt is anders en hoe je reageert is dan dus ook anders.

Kijk maar eens naar dit plaatje:

Opmerken
stap 1

Jij merkt gewoon meer op dan anderen. Huh? Ja!
Het kan zijn dat je geuren, geluiden of smaken sterker ruikt, hoort of proeft.
Maar ook kan het zijn dat jij pijn veel sterker voelt.
Je stelt je dus niet aan, bij jou voelt het gewoon echt heftiger.

En je merkt niet alleen meer op, je ziet ook veel meer details en dus ook verschillen…
Bijvoorbeeld dat de juf vandaag harder praat dan normaal of dat er een ander sausje door de pasta zit dan anders.
Dat heb je niet alleen bij dingen die je kunt horen, zien of proeven, maar ook als het gaat om hoe mensen zich gedragen, hoe mensen zich voelen, of wat er gebeurt in je omgeving.

Het fijne hieraan is dat je dus extra kunt genieten van geuren, mooie muziek, een prettige sfeer.
Het lastige kan zijn dat het dus ook sneller teveel kan worden (dat noemen we overprikkeling).

 

Verwerken
Stap 2, 3, 4 “Het stop-pauze-check systeem”, eerst verwerken dan pas actie.

Als deze informatie je hersenen binnenkomt, wordt ie ook nog eens diepgaander verwerkt.
Dat betekent dat er meer gebieden in je hoofd actief worden dan bij andere mensen.
Daardoor ga je meer en langer over dingen nadenken (je hoofd voelt zo vol).

Een voorbeeldje:
Een klasgenootje zegt vlak voor jullie naar huis mogen ineens: ik kan toch niet afspreken!
Je reactie kan zijn:  Wat stom ze heeft het beloofd. Ik baal ervan.

Maar wat er ook in je hoofd kan gebeuren…
Wat stom ze had het beloofd. Normaal komt ze haar beloftes altijd na. Wat is er aan de hand? Ze heeft geen reden gegeven, heb ik iets gedaan vandaag wat zij niet leuk vond? Ze deed wel gewoon normaal tegen me in de pauze. Zou er iets anders aan de hand zijn?

Dus de informatie die binnenkomt ga je vergelijken met alles wat je al weet over haar, wat je gemerkt hebt en wat je weet over deze situatie.
Je wil er een kloppend plaatje van maken in je hoofd en zolang dat niet lukt voel je je onrustig, blijf je vragen stellen of met vragen zitten of blijf je op zoek naar meer informatie.
Dit noemen we denken vanuit het grote geheel…. Het maakt ook dat jij soms het verband ziet tussen dingen die anderen (nog) niet zien.
Zonder dat je het weet krijgt je lichaam een seintje dat er iets aan de hand is.
Met alle informatie die je nu hebt ga jij een betekenis eraan geven.
Dat kan gaan over de situatie (mijn vriendin is nou eenmaal onvoorspelbaar soms) maar dat kan ook een gevoel zijn (ik voel me verdrietig en in de steek gelaten). Deze gevoelens ervaar je ook sterker.
Het zou best kunnen dat je daardoor ook sterker het gevoel hebt dat het NU OPGELOST moet worden.

 

“Optimale-optie-ambitie”, je wil het gewoon zo goed mogelijk doen.
Stap 4, 5, 6 en 7

Jij ziet de gevaren, de mogelijkheden en de kansen van elke gebeurtenis waar je over na hebt gedacht. Sommige mensen vinden dat je altijd teveel nadenkt over wat er mis zou kunnen gaan, maar aan de andere kant ben je dus ook net zo goed in het zien van kansen en mogelijkheden.

Soms is dat lastig samenwerken. De een begint gewoon en ziet wel hoe het gaat en hoe hij het oplost.
Jij ziet vooraf al wat er mis zou kunnen gaan en dus denk je ook vooraf al na, over hoe je dit kunt voorkomen. Als je daar geen tijd voor krijgt… voel je je onrustig en krijg je het gevoel dat er elk moment iets mis kan gaan.
Misschien herken je wel dat, als je samenwerkt met kinderen die gewoon willen beginnen, jullie elkaar hier niet in lijken te begrijpen. En dat het daardoor soms best lastig samenwerken kan zijn.

Jij bent er goed in om in een groep onbewust aan te voelen wat ieder verwacht, wilt, voelt en denkt.
Jouw brein werkt sterker als het gaat om het inschatten van wat de ander van je vindt en hoe de ander zich voelt (wat niet wil zeggen dat je het altijd goed inschat). Zonder dat je het altijd merkt ga je daar dus vaak rekening mee houden, soms zelfs zo sterk dat je wat jij zelf voelt of wil vergeet.

Doordat jij nadenkt over de betekenis van wat er gebeurt, nadenkt over wat er mis zou kunnen gaan en inschat hoe iedereen zich hierbij voelt, duurt het wat langer voor je in actie komt.

Het fijne is dat jij je niet zomaar in een gevaarlijke situatie zult storten.
Je kunt creatief denken, je hebt een groot verantwoordelijkheidsgevoel, je begrijpt wat anderen willen, je wilt het zo goed mogelijk doen.

Het nadeel kan zijn dat je teveel of te lang nadenkt en daardoor dingen niet gewoon gaat doen.
Je kunt eindeloos blijven piekeren over de beste oplossing, je vindt het moeilijk om op te komen voor wat je zelf wilt en je kunt bang worden om fouten te maken of alles perfect willen doen.

 

Reageren
Stap 8

Vaak duurt het wat langer voor je reageert. Je hebt meer tijd nodig voor het beantwoorden van een vraag of het nemen van een beslissing. Logisch hè als je ziet wat er allemaal in jouw brein gebeurt.
Dit kost ook meer energie en dus voel je sneller stress. Dan merk je bijvoorbeeld dat je overprikkeld bent en zo kun je dan ook reageren: snel boos of geïrriteerd, huilen of je trekt je juist terug in jezelf.
Als je stress brein aanstaat, heb je namelijk weinig controle over je gedrag.

Het voordeel is dat je goed nadenkt over je beslissingen.
Het nadeel is dat je na een taak moet herstellen om niet overprikkeld of gestrest te raken.

Meteen na de actie begint alles weer opnieuw…
Je verwerkt de gebeurtenis zoals ik hierboven heb uitgelegd maar daarbij komt ook de vraag:
Heb ik het goed gedaan?

Het voordeel is dat je heel goed kunt nadenken over waar je goed in bent en waar minder.
Het nadeel is dat je ook teveel kunt gaan piekeren of veel te streng bent voor jezelf.
En dan kun je je gaan schamen of jezelf niet goed genoeg vinden. En als je dit soort dingen gaat denken krijg je weer nieuwe stress.

Bij andere mensen werkt dit ook zo hoor.
Het verschil is alleen dat dat bij jou sterker werkt.
Jij haalt zeg maar de hele gereedschapskist tevoorschijn, je pakt al je instrumenten erbij.
Terwijl een ander erop vertrouwt dat de schroevendraaier die ze toevallig in handen hebben wel zal werken.

Jij blijft achteraf nog een tijdje nadenken of een ander gereedschap niet beter had gewerkt.
Deze complete aanpak levert veel op, maar is ook vermoeiend.

Zo kan juist dat waar je goed in bent, dus soms ook best lastig voor je zijn.
Dat is iets waar je mee mag leren omgaan en waar je ook best hulp bij mag vragen.
Ik hoop dat deze uitleg, je in ieder geval helpt, om jezelf wat beter te begrijpen.

Dit artikel is gebaseerd op een artikel genaamd “Hoogsensitieve brein in beeld” van Esther Bergsma van hoogsensitief.nl.  
Ik heb hem omgezet in een versie speciaal voor kinderen/ jongeren.
Bekijk hier het oorspronkelijke artikel:  https://hoogsensitief.nl/hoogsensitieve-brein-in-beeld/